De echte doelgroep van de GameCube

De waarheid moet gezegd worden: de Nintendo consoles hebben het in mijn jeugd nooit echt gehaald. De Sony Playstation 2 won het vanaf dag 1. Pas in mijn studententijd komt voor mij de handicap van het missen van Nintendo - en de Gamecube in het bijzonder - in mijn jeugd duidelijk naar voren.


👋 Dit is een gastblog van Jan-Joost van den Boogert.


Vanaf dag 1 van mijn studie is de Gamecube een begrip. Het begon allemaal met een gouwe ouwe: Super Mario Smash Bros Melee. Een classic game voor vele, maar voor mij nog onbekend De eerst keer dat ik het speelde was niet geweldig maar gewoon leuk. Ik had geen idee wat ik deed dus ik zat maar wat op de knopjes te rammen.


Maar gek genoeg, en dat is geniaal aan het spel, werkt dat nog best goed. Het intrigeert je, wat er voor zorgt dat je eigenlijk verder wil spelen en wel opzoek gaat naar de juiste knoppen en de leuke combo’s. Maar laten we wel wezen, de belangrijkste reden om het te spelen schuilt in de gezelligheid die ik er mee associeer. Zoek je een reden om te luieren? Even smashen - ja, het is zelfs een werkwoord geworden. Net een tentamen gehad? Even smashen om bij te komen. Vrouwenproblemen? Even smashen om erover te praten. Kater? Dat zoek je zelf maar uit, maar je kan wel smashen terwijl je eruit komt.

Het lijkt vergaand, maar Super Smash Bros Melee is hier echt een medium geworden voor sociaal contact, een reden om gewoon naast elkaar te zitten en te praten over de dag. Hoewel dit bijna nooit verveeld hebben we op een gegeven moment toch de stap naar een andere game gemaakt: Mario Kart Double Dash. De reden? Vrouwen vinden dat leuker dan Smash. Zo simpel is het. Ja je hoort het goed, vrouwen worden ook betrokken bij de door mannen gedomineerde wereld van computerspelletjes.

Als laatste is er voor mij nog één ander noemenswaardig spel: Mario Party 5. Met de waterpijp op tafel, een kratje bier ernaast en wat vrienden levert dit spel vol minigames gegarandeerd een avond vol emotie, geschreeuw, gevecht om niks, maar vooral een hoop plezier op. Het leuke is dat we naast de Gamecube ook een Wii hebben, maar die is gedurende het jaar maar 1 keer aangeweest voor singstar. Het is de simpelheid van de Gamecube samen met, voor anderen, wat nostalgie die het zijn allure geeft.

Helaas deel ik niet in de nostalgie, en loop ik qua skills nog steeds (iets) achter in sommige spellen. Alleen nu ik mijn verhaal zo teruglees en er over nadenk, snap ik heel goed dat de Gamecube zo populair is bij studenten, want de spellen lenen zich er perfect voor. Er staat een grote televisie in ons huis, maar ik kan me de laatste keer dat we daadwerkelijk TV hebben gekeken niet herinneren. Hij staat er eigenlijk alleen, zoals het hoort, voor de Gamecube.


terug naar de blog

verkoopdoos winkelmandje user fire tv circle gamepad star checkmark checkmark circle search lock